Kaynağını geleneklerden, halkın kültüründen alan Halk Edebiyatı, İslamiyet öncesi sözlü edebiyatın uzantısıdır. Halkın yarattığı sözlü eserlerden oluşur. Dil, biçim, konular, duyarlıklar bakımından halk kültürüne sıkı sıkıya bağlıdır.
            Kur’an’a İncil’e Zebur’a Tevrat’a
            İman eden etmiş vahdet-i zata
            Biri nefye memur biri ispata
            “Lâ, illâ” da, “illâ, lâ” da olamaz
            Seyrani

Divan edebiyatı, Türklerin İslâm dinini benimsemesinden sonra ortaya çıkan yazılı edebiyattır. Arap ve Fars edebiyatının etkisi altında gelişmiştir. Bu etki, Arapça ve Farsça sözcüklerin Türkçe’ye girmesinin yanı sıra, bu dillerin anlatım biçimlerinin benimsenmesiyle de kendini gösterir. Bu edebiyata Divan edebiyatı denmesinin nedeni, şâirlerin şiirlerini divan denen el yazması kitaplarda toplamış olmalarıdır.
     Ya râb belayı aşk ile kıl aşina beni 
     Bir dem belâ-yı aşktan etme cüdâ beni
     (Fuzuli)

Bir gün iki sevgili gündüzden bir buluşma yeri tespit ederler ve derler ki; bu gece şu kayanın dibinde buluşalım. Gece olur ve oğlan erken saatte kayanın dibinde ayın inmesini ve sevgilisinin gelmesini bekler. 

Beri gel başımın bahtı evimin tahtı,
Evden çıkıp yürüyünce servi boylum..
Topuğunda sarmaşınca kara saçlım,
Kurulu yaya benzer çatma kaşlım..
Çift badem sığmayan dar ağızlım,
Kavunum yemişim düvleğim
Görüyor musun neler oldu..
Görelim Han'ım başka neler söylemiş..

Bir zamanlar Afrika’daki bir ülkede hüküm süren bir kral vardı. Kral, daha çocukluğundan itibaren arkadaş olduğu, birlikte büyüdüğü bir dostunu hiç yanından ayırmazdı. Nereye gitse onu da beraberinde götürürdü. Kralın bu arkadaşının ise değişik bir huyu vardı.  İster kendi başına gelsin ister başkasının, ister iyi olsun ister kötü, her olay karşısında hep aynı şeyi söylerdi: 
 "Bunda da bir hayır var!" ...
Bir gün kralla arkadaşı birlikte ava çıktılar. Kralın arkadaşı tüfekleri dolduruyor, krala veriyor, kral da ateş ediyordu. Arkadaşı muhtemelen tüfeklerden birini doldururken bir yanlışlık yaptı ve kral ateş ederken tüfeği geriye doğru patladı ve kralın baş parmağı koptu...

Nemrud'un İbrahim Aleyhisselam'ı ateşe atacağını duyan karınca ağzına bir su damlası alıp ateşe doğru taşımaya başlamış.O sırada başka bir karınca 

- Bu taşıdığın su damlası ile o ateşi söndüremezsin neden böyle bişey yapıyorsun. diye sormuş

Diğer karınca:

- Olsun hiç olmazsa safım belli olur. demiş

“Siyahi bir kimseye; “Çirkinsin” dendi. Adam öyle bir cevap verdi ki, söyleyen bu sözü söylediğine pişman oldu. O sözü söyleyene siyahi;

“Sûretimi ve şeklimi ben yapmadım ki, beni ayıplıyorsun. Çirkin isem sana ne? Güzeli, çirkini yaratan ben değilim ki.” SADİ ŞİRAZİ

"Gönlüm sevgilinin muhabbeti ile öylesine dolu ki orada kimsenin kinine yer yok." İşte Sadi söylemiş bu doğru sözü.Hadi biz de Sadi'ye az kulak verelim bakalım neler diyor?