TASAVVUF TASAVVUF

Alt Kategoriler

• ANADOLU GÖNÜL ERLERİ
• TASAVVUFİİ BİLGİLER
• YUNUS EMRE
  

  Mevlâna Celâleddîn-i Rûmi'nin Mesnevisinde şöyle bir fıkra vardır; Bir gün Musa Peygamber, kırda bir çobana rastlamıştı. Çoban, bir çoban saflığı ile inandığı Allah'a şöyle yalvarıyordu;
  
  "Ey Allah'ım neredesin? Sana hizmet edeyim. Sana kul, kurban olayım. Çarığını dikeyim, saçlarını tarayayım. Giyeceklerini yıkayayım. Yüce Allah'ım, sana süt getireyim, elceğizini öpeyim, ayacığını ovayım. Uykun gelince yatağını yapayım. Bütün keçilerim sana feda olsun! Bütün bu hey-heylerim senin içindir, Allah'ım!"
  
  Musa peygamber çobanı azarladı.
  
  "Allah'a böyle tapılmaz. Dikkat et! Çoban, kâfir oluyorsun!" dedi.
  
  Çoban bu sözlerden öyle müteessir oldu ki... Yanık yanık bir ah çekti, acısından dövünerek çöle doğru kaçtı gitti.Fakat o anda Allah'tan Musa Aleyhisselâma vahiy geldi, Allah peygamberine şöyle diyordu:

  "Ey Musa! Bir kulumuzu bizden ayırdın!... Sen onları bize yaklaştırmak için gelmişken bizden ayırdın!... Sözün ve söyleyişin değeri yoktur: sen gönüldeki aşk ateşine bak!"

  İşte, çobanın duyduğu bu aşk ateşi ile yanarak bize adetâ bir çoban saflığı ile ve XIII. Asır Halk Türkçesi'nin bütün güzelliği ile Allah aşkının erişilmez heyecanlarını duyurmaya muvaffak olan ilk büyük Türkiye şairi Yunus Emre'dir.